طبق نقل مرحوم شیخ طوسی ره در تهذیب و مصباح المتهجّد،زیارتنامه ای از امام صادق ع برای روز #اربعین وارد شده است که بسیار پرمضمون است و قابل توجّه و تأمّل.
طبق تعلیم امام صادق (علیه السلام) در این زیارت بعد از شهادت به این مطلب که اباعبدالله (علیه السلام) در دعوت به حق،هیچ عذری را باقی نگذاشت و در نُصح و خیرخواهی مردم از هیچ کوششی فروگذار نکرد و برای رفع جهالت و گمراهی،خون خود را بذل کرد،
میگوییم؛
و قد تَوازَر علیه مَن غرّته الدنیا و باعَ حظّه بالأرذلِ الأدنی و شَری آخرته بالثمن الأوکس و ...
یعنی کسانی در مقابل اباعبدالله (علیه السلام) ایستادند که "دنیا" آنها را فریفت و در نتیجه ی این غرور و فریفتگی، آخرت را به دنیای ناچیز فروختند...
به تعبیری در اینجا حضرت صادق (علیه السلام) در قالب زیارتنامه به آسیب شناسی واقعه ی عاشورا میپردازد که گمان نکنید انبوه جمعیّت لشکر مخالف را کفّار و مشرکین و ... شکل دادند. بلکه کسانی صفوف سپاه دشمن را متراکم کردند که اهل اسلام بودند و به تعبیر فرزدق، دلهاشان با حسین بن علی (علیه السلام) بود! ولی #حب_دنیا و گرایش به آن، آنها را به معرکه ی کربلا کشاند. همان مصیبتی که رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) آن را رأس هر خطا و گناهی برشمردند.
به هوش باشیم ریشه ی مخالفت با ولیّ خدا در این زیارتنامه ی مهم و کلیدی، نه اختلافات عقیدتی و سیاسی بلکه فریفته شدن به زیبایی های ظاهری دنیا و دلبسته شدن به آن معرّفی شده است. سایر امور بهانه ای بیش نیستند.
پس در محاسبه ی نسبتمان با امام زمان عج به بررسی این شاخص مهم یعنی میزان دلبستگی به دنیا، توجّه ویژه داشته باشیم و در مراقبت هامان نسبت به آن حسّاس باشیم.
نویسنده: حجت الاسلام سید مجید حسینی
